Een opdrachtgever heeft ons ingeschakeld voor het bouwkundig splitsen van een aangekochte woning te Rotterdam. Dit pand was verdeeld over een tweede, derde en vierde verdieping, met een totale oppervlakte van plus-minus 210m2. De opdrachtgever wilde deze woning graag splitsen naar drie losse appartementen. Elke verdieping had vrijwel al haar eigen voorzieningen, zoals een badkamer, toilet, keuken en woonkamer. Alleen de vierde verdieping was een grote open ruimte.
De gemeente Rotterdam heeft echter een beleidsplan voor een woningsplitsing; een woning in Rotterdam die gesplitst wordt, moet voldoen aan een minimum vierkante meters. Er bestaan verschillende minimum-eisen, welke afhankelijk zijn van de locatie van het pand. Voor deze opdracht was het dus belangrijk om inzichtelijk te krijgen aan welk minimum vierkante meters voldaan moest worden om zo een vergunning van woningvorming te kunnen aanvragen.
Verder worden er door de gemeente Rotterdam verschillende eisen gesteld voor brandveiligheid, parkeren en de indeling van de woning.
Ter vooronderzoek werd er door ons gekeken naar de ligging van het pand, om zo vast te kunnen stellen aan welke minimum-vierkantemeter eis moest worden voldaan. Er werd geconstateerd dat deze woning na splitsing binnen de locatie-gerichte eis zou vallen. Hierna zijn we langs geweest bij het pand om deze vervolgens in te meten. Er waren namelijk geen tekeningen beschikbaar van de huidige situatie, waardoor het pand moest worden gedigitaliseerd. Op basis van deze inmetingen werden schetsmatige plattegronden opgesteld — deze werden gebruikt bij het aanvragen van de vergunning tot woningvorming.
Naarmate deze vergunning tot woningvorming was verleend, werden de tekeningen in orde gemaakt voor de bouwkundige splitsing. Dit hield in dat elke verdieping als aparte woning kon worden gezien. Het trappenhuis stond hierbij centraal, omdat deze een vluchtroute zou bieden voor alle gesplitste woningen. Het trappenhuis moest dus brandveilig gemaakt worden; betekenende dat de verdiepingsvloeren brandveilig gemaakt moesten worden, omdat het woningscheidende elementen waren.
De bergingen en het parkeren zijn ook altijd belangrijke aandachtspunten — echter geldt er in de gemeente Rotterdam een vrijstellingsbevoegdheid voor plannen onder de 300 m2. Aangezien dit plan zo’n 210 m2 betrof, viel dit project onder deze vrijstelling. Daarom hoefde er geen extra aandacht te worden besteed aan het realiseren van extra parkeerplekken. De omgevingsvergunning werd hierna aangevraagd. Na verschillende feedbackrondes van de gemeente — met een focus op de brandveiligheidsoplossing — werd de vergunning verleend.
De vergunning werd verleend, resulterende in drie vergunde appartementen van elk 70 m2, verdeeld over drie verdiepingen in het centrum van Rotterdam. Tijdens dit proces heeft de opdrachtgever ook kenbaar gemaakt een dakkapel en een vergroting van een kozijn te willen. Omdat hiervoor constructieve berekeningen en een constructeur aan te pas moeten komen, zou het proces hierdoor vertraging oplopen. Ons team heeft hier — gezien de tijdsdruk — besloten eerst de vergunningen op orde te maken. Het maken van een dakkapel en de vergroting van een kozijn vallen namelijk onder het verhogen van de woonkwaliteit, wat ook uitgevoerd kan worden na de verlening van de vergunningen omdat het geen invloed had op het daglicht of ventilatie.
Schrijf je dan nu in en wij zullen je laten weten wanneer wij deze case studie verder hebben aangevuld, zodat je het eindresultaat kunt bekijken.
Plan via onderstaande knop een vrijblijvende belafspraak in of stuur ons een berichtje.
